[Schakel even in een versnelling, want de presentatoren praten op Mathijs-van-Nieuwkerk tempo!]

Korte omschrijving van de relatie van het kunstwerk en / of opdracht binnen het programma kunsteducatie.

Project. Het idee: breng kunst uit musea naar buiten. Zo krijgen museumstukken of details eruit een nieuwe context.Kunst kan daarmee ingang bieden voor maatschappelijk sociale projecten.

Alexey Kondakov, Etienne Levie en Julien Casabianca werkten aan soortgelijke projecten onder respectievelijk de naam: “Art History in Contemporary Life,” Billboard series, en Outings De kunstenaars voegen klassieke werken toe aan het straatbeeld. Het gaat veelal om afbeeldingen die rechtstreeks uit een museum of historisch boek lijken te komen. De werken komen los van hun context.

Bij Kondakov worden ze via een photoshop-bewerking zelfs letterlijk onderdeel van een nieuwe context. Hij plaatst de werken binnen dagelijkse situaties. Zo ontstaat een mix van heden en verleden. Levie verwisselt billboards met snelle auto’s of ondergoed door reproducties van kunstafbeeldingen. Hij neemt positie in tegen de consumptiemaatschappij. Wachten in een bushoekje met een afbeelding van Marco d’ Oggiono’s The Three Archangels is toch anders dan bij underwear van H & M.

Judith F.Baca maakt speciaal kunstwerken voor buiten. De gedachte is: voor velen is een museum niet weggelegd. Het statement dat dergelijke kunstenaars maken is dat kunst niet elitair mag zijn, iedereen moet het kunnen zien. Ze betrekt de doelgroep in haar werk. Zo schilderen 400 jongeren en hun ouders uit diverse sociale en economische milieus en met diverse culturele achtergronden mee aan de muur.

Casabianca verbindt nadrukkelijk de museale omgeving met de publieke omgeving en maakt van toeschouwers producenten. Zijn project zet het publiek aan om ook op zoek te gaan naar een beeld dat hen aanspreekt en naar een omgeving waarop zij invloed willen uitoefenen. Casabianca’s werken gaan een interactie aan met de passant. Die worden er soms zichtbaar door verrast. Binnen het project worden mensen gevraagd deelnemer te worden. De bedoeling is een museaal beeld te kiezen en te fotograferen, dit op te blazen, te printen en tentoon te stellen in hun stad, dorp of wijk. Binnen community-art-projecten worden mensen deelnemer, vaak ook letterlijk. Al doende raken ze verbonden met een museum in de buurt. Het resultaat wordt op foto vastgelegd en toegevoegd aan de Outings website of social media-pagina’s. Deze community art-projecten zijn viral gegaan.

 “I had a ‘Prince Charming’ impulse: I wanted to free her from the castle to give her a second life.Since sharing photos of the first artwork online, people in at least 18 cities have liberated similar anonymous characters found in master paintings and pasted them up in public spaces in London, Barcelona, Chicago, Rome, and elsewhere” (Casabianca)

In de publieke omgeving zien honderden, zo niet duizenden de werken. De passanten kennen het werk misschien niet, noch de kunstenaar. Ze zetten wellicht nooit een voet in het Louvre of welk ander museum dan ook. Op veelal lelijke muren en verloederde plekken voegen de projecten schoonheid toe aan het straatbeeld. Straatartiesten beïnvloeden zo de beleving van de omgeving. Vaak hebben ze ook een boodschap of een persoonlijke missie. Dat geldt voor bovengenoemde Baca en ook bijvoorbeeld voor kunstenaars zoals Banksy, Pejac, Erik van Lieshout, Joseph Buys, Ai Wei Wei, Shamsia Hassani .… Zij agenderen wat er gebeurt vanuit een bepaald standpunt. En vragen aandacht voor wát wordt belicht en hoé zaken worden weergegeven.

[zie ook elders op dit blog]

Ga ermee aan de slag!

@Kunstschakel