Maken en mee-maken

 

Kennis en kunde vormen een duo. Wie meer van iets weet, kan dingen beter maken. Wie meer dingen maakt, komt meer te weten over de maakbaarheid van dingen. Wie bezig is met iets te maken, raakt in een flow. Van maken komt meer maken. Maken is slow leren, ontdekken en plaats maken in je hoofd voor nieuwe invalshoeken.

Analoog en digitaal, met hoofd en handen, vies en schoon

Maakonderwijs wordt geassocieerd met digitale technieken.  Maakonderwijs is niet voorbehouden aan nieuwe media-activiteiten of het werken met de nieuwste digitale apparatuur zoals het gebruik van een 3D-printer of een lasersnijder. Die kunnen erbij komen kijken, zeker. Maar evengoed maken traditionele technieken zoals werken met karton of een zaag deel uit van makersonderwijs. Oeroude ambachtelijke technieken gaan prima samen met technische vernieuwingen. In het maakproces kan het evengoed draaien om het ontwerpen van lichaamsvriendelijk meubilair, het aanpakken van voedselverspilling of het verbinden van het heden en verleden in een concept onder de titel Back to the Future. Allerlei vraagstellingen lenen zich voor zelf ontwikkelen, produceren en oplossingen bedenken.

Vrij of gekaderd

Een tendens is om leerlingen vrij te laten in het maken van dingen. Dat kan natuurlijk prima. Al komen ze vaak verder door binnen open, brede kaders te werken. Criteria bewerkstelligen dan juist dat iemand het onbekende gaat verkennen.  De kans is kleiner dat iemand blijft hangen in de kennis of manier van werken die hij of zij al heeft of kent.  Wanneer er bijvoorbeeld  hout in een werk moet worden opgenomen, dan gaat iemand daar linksom of rechtsom mee aan de slag, ook wanneer iemand er liever niet mee wilt werken. Om tot een product te komen, worden dan ook de bijbehorende vaardigheden opgepikt. Een combinatie van criteria kan maken dat nieuwe combinaties van creatie, materialen, werkwijzen en toepassingen ontstaan.

Mediapakt: wat is waar te doen?

Zie ook andere artikelen op dit blog:

Magazine over maak-onderwijs

http://magazine.cubiss.nl/nl_NL/3537/56095/cover.html


 

 

Ontwerpen voor de zorg

Tovertafel TUDelft

Tentoonstelling WHO CARES

Gedurende de gehele Dutch Design Week van 21-29 oktober is een tentoonstelling van WHO CARES te zien. Na de Dutch Design Week gaat de tentoonstelling op reis door het land. Deze tentoonstelling toont een overzicht van de winnaars van de eerste ronde van de prijsvraag. Opvallend is de grote aandacht voor meer gemeenschappelijkheid, ontmoeting in de buurt en contact tussen jong en oud. Prijsvraag Who Cares: alle inzendingen voor ontwerpen en bouwen van een omgeving die inspeelt op mensen met dementie.  Database inzendingen prijsvraag Who Cares. Vanaf 11 oktober 2017 loopt een volgende ronde.

 

Opvoeddilemma’s ouders (Syrische) vluchtkinderen

Wennen en hechten

De gezinnen van kinderen die zijn gevlucht voor oorlogsgeweld in hun thuisland zijn op drift. De banden met het land van herkomst werden verbroken, terwijl zich in het land van aankomst, hun mogelijke nieuwe thuisland, nog geen banden hebben gevormd.  De spanningen als gevolg van een problematische acceptatie door de samenleving zet het gezinsleven extra onder druk. Voor vluchtelingenkinderen is het opbouwen van sociale relaties binnen school en wijk vaak erg lastig. Het duurt weken tot maanden voordat het asielverzoek in behandeling wordt genomen en nadat een vergunning is toegewezen duurt het weer enkele maanden voordat vergunninghouders een woning in een gemeente krijgen toegewezen; daarnaast zijn er gezinnen met jonge kinderen waarvan de asielaanvraag wordt afgewezen. Daarbij komen kinderen en ouders binnen zonder enige kennis van de Nederlandse taal. Opgroeien zonder gezondheidsklachten en ontwikkelingsachterstanden is een hele opgave. Zeker voor peuters geldt dat zij moeten kunnen hechten en wortelen om tot bloei te komen. Wat ouders met elkaar delen is dat zij willen dat hun kinderen gezond opgroeien in dit nieuwe land.

Culturele context

Je invoegen in een samenleving waarin je niet bent opgegroeid, gesocialiseerd bent, is moeilijk. Denk in een culturele context aan zaken alswaarden en normen in de opvoeding; de omgang en communicatie binnen culturen en gezinsverbanden; de invloed van religie en de verantwoordelijkheden van de ouders; de rollen binnen het gezin en de verwachtingen van de familie; je verhouden tot een multiculturele samenleving. Buiten een azc komen peuters en hun ouders in aanraking met de Nederlandse samenleving, wat belangrijk is voor hun (toekomstige) integratie.  Deelname van peuters aan voorschoolse voorzieningen zoals de peuterspeelzaal en kinderopvang zijn echter niet vanzelfsprekend en inkadering is ook niet wettelijk geregeld. In Nederland is weliswaar afgesproken dat alle kinderen gelijke leer- en ontwikkelingskansen moeten hebben. Daarom is er al jarenlang onderwijsachterstandenbeleid waarvoor financiële middelen zijn vrijgemaakt. Echter, in de meeste gemeenten vallen de asielzoekerspeuters nog buiten deze regelingen. In Nederland wordt het onderwijs aan vluchtelingenkinderen georganiseerd in het regulier onderwijs, met een taalklas of met een Internationale Schakelklas.  Peuteropvang waarvoor geen leerplicht geldt, valt hier niet onder. Een op peuters gerichte voorziening heeft lang niet altijd voldoende budget, capaciteit en expertise in huis om ouders van vluchtkinderen bij te staan in hun opvoedingstaken. Een gemeente en andere partijen kunnen daarin wel faciliterend zijn. Dan nog zijn er vele hobbels te nemen. Drempels zijn bijvoorbeeld ook het vervoer en de ongewisse in- en uitstroom.

https://vrolijkheid.nl/

Zie ook bericht elders op dit blog:

Werkvorm: Medelander-Nederlander:

https://miekevanos.com/kunst-maken/medelander-nederlander/

Kunst en Natuurwetenschappen

Uitnodiging tot vakoverstijgend werken

Een uitgave van de NVON (Nederlandse Vereniging van Natuurwetenschappen in het Onderwijs). Een gevarieerd dik themanummer dat de verbinding legt tussen kunstvakken en natuurvakken. Natuurkunde met kunstzinnige opdrachten en kunstzinnige opdrachten met natuurkundige ontdekkingen. Waarom pakt ecoline niet op fotolijm? Wat is het verschil tussen wetenschappelijk tekenen, botanische tekeningen en kunstzinnige natuurgetrouwe tekeningen? Hoe helpen Art based vragen je een natuurkundig probleem aan te vliegen. Samenwerking met de kunst- en/of techniekdocent ligt voor de hand.

Themanummer: nvox-10-2016-themanummer-kunst-en-natuurwetenschappen. Opvraagbaar als lid van VONCK, info@vonkc.nl

NVOX themanummer

 

STRP Biennale rekt zintuigen op

chris-salter-haptic-fieldKun je de zintuigen van mensen met behulp van haptische technologie synchroon laten lopen?  Wat betekent het om altijd zichtbaar te zijn door alle zintuiglijke data te koppelen? Wat als de ander door techniek jouw innerlijke sensaties ook kan voelen?

Erg leuk om docent-begeleider te zijn van allerlei groepen leerlingen (speciaal onderwijs – ISK – vmbo – havo / vwo – mbo en hbo) die zich hebben ingeschreven voor de rondleidingen en workshops! Een week lang leergierige en enthousiaste mensen: de tijd vliegt!

Tour of the senses, STRP Biennale mag je niet missen

Het thema van STRP Biënnale 2017 is ‘Senses & Sensors’; zintuigen en sensoren. Senses & Sensors gaat over waarneming. Waarneming van onszelf en de wereld om ons heen. Over de vele manieren waarop technologie die waarneming beïnvloedt en steeds verder oprekt. Neurowetenschap en biotechnologie dringen steeds dieper door in de complexe werking van de zintuigen en weten deze ook steeds beter te beïnvloeden. Natuurlijk krijgt alles ogen (visie is bijna gratis) en heeft alles gehoor, maar ook bovenmenselijke functies zoals GPS-navigatie, warmtedetectie, x-ray vision en reukvermogen worden gestaag toegevoegd. Met behulp van extended senses en sensoren ervaren we het tot voor kort onzichtbare. Zowel in het kleine als in het grote. Op celniveau en nanoschaal en van radiogolven tot het einde van de Melkweg. Aan de ene kant brengt dit de diepere lagen van de realiteit in beeld, aan de andere kant belanden we steeds meer in virtuelere werkelijkheden.

Spannende kunst, ongekende ervaringen

Kunst van nu integreert bewust de complexe processen waarmee wij de wereld waarnemen.

Hoe houden we zeggenschap over de manieren waarop onze zintuigen worden bespeeld en gemanipuleerd? Hoe kunnen en willen wij ons verhouden tot alle subtiele zinsbegoochelingen die met alle slimme apparaten ons leven binnensluipen? Hoe kunnen we letterlijk en figuurlijk meer ‘sense of technology’ maken? Geuren printen, apparaten in beweging zetten met je zintuigen en biomassa,  …

Tijdens de Biennale ervaar je een totale verstrengeling van het biologische met het technologische, het fysieke met het virtuele, het analoge met het digitale. Een samensmelting van mens en machine in kunstwerken en performances. Sensationeel en spraakmakend.

 Aan vijftien zintuigen niet genoeg

I will wait for you, Arno Schuitemaker

Ogen, oren, neus, tong, huid, temperatuur, pijn, druk, evenwicht, stand lichaamsdelen, tijd, seksuele opwinding, hitte, evenwicht, zwaartekracht, elektromagnetische straling, versnelling, rotatie, spierlengte en snelheid van lengteverandering, inwendige sensoren, ….

Aristoteles beschrijft al een paar honderd jaar voor Christus hoe we met vijf zintuigen de buitenwereld waarnemen. Maar we doen dat met heel wat meer zintuigen dan die traditionele vijf!  Dat de mens er heel wat meer heeft, blijkt alleen al uit onderzoek naar de gevoeligheid van de huid. Zo liggen er in de huid sensoren voor temperatuur, pijn en druk. We hebben ook een zintuig voor evenwicht, de stand van lichaamsdelen (proprioceptie = zelfwaarneming), tijd en seksuele opwinding. Denk hierbij aan het gevoel van vibraties en trillen.  Ook merken we vaak op dat er mensen aanwezig zijn ook al zien we ze niet. Lichaamsgewaarwording is afhankelijk van het zicht, maar óók van evenwicht en proprioceptie. Voor evenwicht hebben mensen een vestibulair zintuig in het binnenoor. Dat zintuig reageert op zwaartekracht, versnelling en rotatie. Het houdt ons zo stabiel op beide benen. Spierspoeltjes (proprioceptors) liggen verdeeld over de spieren en sturen informatie over spierlengte en snelheid van lengteverandering naar het brein, zodat je zelfs met gesloten ogen de stand van je spieren weet. Als je honger of dorst voelt, zijn je inwendige zintuigen aan het werk. Deze zintuigen bespeuren inwendige veranderingen in het lichaam. Zo signaleren ze ook vermoeidheid, inwendige pijn, de noodzaak adem te halen of hoe vol de blaas is. brainmaayke

Wie over een zesde zintuig praat, heeft dus eigenlijk gelijk.

Zintuigen zijn systemen voor het ontvangen van informatie. Ze hebben allemaal eigen hersennetwerken voor het verwerken van informatie. Zo wordt visuele informatie verwerkt in de occipitaalkwab achter in de hersenen en geluiden  in de auditieve cortex. Maar in hoeverre ben je baas over je eigen zintuigen? Dat is de vraag die zich voordoet in deze expositie.

Kan een machine onze zintuigen overnemen? Wat gebeurt er als een ander door middel van techniek de controle overneemt?  Hoe is het om te horen met de oren van een ander, te zien door de ogen van een ander en te bewegen op aandrijven van een ander? Sensoren vullen in toenemende mate onze eigen zintuigen aan. In en op ons lichaam, maar ook daarbuiten.

Waarnemen is multizintuiglijk en méér

In het dagelijks leven voelt het alsof wij de buitenwereld volledig met onze zintuigen waarnemen. Dat is niet zo. Onze hersenen proberen zo goed en zo snel mogelijk een afspiegeling te maken van de omgeving. De hersenen vertrouwen hiervoor maar voor een klein deel op directe informatie die ze binnen krijgen via de zintuigen. Het gebied verantwoordelijk voor directe waarneming in de hersenschors is dan ook erg klein.

We beleven niet de ‘echte’ buitenwereld, maar het beeld dat ons brein daarvan vormt.

Veel groter is het gebied dat de waarneming in onze hersenen in een context plaatst. Deze zogenaamde associatiecortex helpt met het interpreteren van directe waarneming. Op basis van context en verwachtingen voorspellen hersenen razendsnel een deel van de waarneming  De rest wordt in no time ingevuld vanuit het geheugen. In het opslaan en weer ophalen van informatie uit het geheugen speelt de Hippocampus een zeer belangrijke rol; dus ook in wat we ‘zien en beleven’. Naarmate er minder informatie vanuit de zintuigen binnenkomt, vult het geheugen zelf meer in. Waarnemen is een samenspel tussen de zintuigen, het geheugen en verwachtingen. Techniek voedt de hersenen met ongekende nieuwe vormen van input en sensaties. Ze rekt de waarneming op en verdiept de mogelijkheden tot waarnemen.

foto Lotte StekelenburgHoe klinken ‘pratende ‘lichaamscellen? Welke geluiden brengt jouw eigen elektrochemische veld voort? Jouw eigen innerlijke soundtrack!. Je weet het in ruil voor enkele van jouw biodata voor onderzoek…

Oprekken van creativiteit

Swaab ziet creativiteit ook als een activiteit van het brein. Het hersenproces is een soort van creativiteitsmachine. Een mixer die nieuwe combinaties maakt uit de enorme stroom informatie die ons bereikt vanuit de buitenwereld en opborrelt in ons brein. Gaan deze technische interventies op de waarneming zorgen voor een ongekende boast in creativiteit?

Taal der Zintuigen

In de reeks ontdekkend leren van het Wetenschapknooppunt is een nieuwe titel verschenen met daarin aandacht voor de Taal der Zintuigen. Taal der zintuigen gaat over de invloed van taal en cultuur op zintuiglijke waarnemingen. Hoe omschrijf je wat je ziet, voelt, proeft of ruikt? Worden we geboren met deze verschillende kleurgroepen? En bepaalt hoe je ergens over praat ook wat je waarneemt?