Korte omschrijving van de relatie van het kunstwerk en / of opdracht binnen het programma kunsteducatie. Mooi
Lijn in de kunst
“De lijn is een continue opeenvolging van punten in de ruimte”. (Kandinsky).
Osvaldo Cavandoli geeft de eenvoud van de lijn leven, humor, beweging en gevoelens. De vorm wordt helder door het onderscheid met de outlines. Het geluid is vrij eenvoudig gehouden. De voice-over is belangrijk om het poppetje karakter en emotie te geven .
Picasso. Ofwel: Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso. Die in zijn schilderij ‘Les Demoiselles d’Avignon’ in 1907 definitief afrekende met het lijnperspectief door de figuren op te bouwen uit fragmenten die elk een ander perspectief hebben.
Sol Lewitt: minimalistisch. Lewitt geeft richtlijnen waarmee anderenzijn werken kunnen realiseren. Dit is de basis, zijn concept. Hij geeft nauwkeurig de systematiek aan: de vorm, de structuur, ordening, maat en kleuren. Daarom wordt zijn werk ook wel gerekend tot de conceptuele kunst. Hij heeft meer dan 1200 wandtekeningen gerealiseerd en in concept overgedragen. Maar ook 3-dimensionale sculpturen. LeWitt werkt met basisvormen zoals bol, driehoek en kubus, meestal in glad en wit materiaal. De ruimtelijke constructies van LeWitt tonen veelvuldig witgeschilderde kubussen met ribstructuur in gevarieerde reeksen en gerangschikt volgens bepaalde modules.
Lucio Fontana: zijn lijn vormt de snede, waarmee hij beeld en ruimte verbindt. Je voelt als kijker bijna de snelle beweging en energie.
Spatial Concept ‘Waiting’ 1960
David Oliveira: vormt lijnen met staaldraad. Met staaldraad ‘tekent’ hij zijn sculpturen, ruimtelijke werken. Je kunt eromheen lopen en tegelijkertijd lijkt het een plat vlak, een 2-dimensionaal werk.
aquarelminiaturen 12 cm x 12 cm, totaal kunstwerk 2 m x 2 m crowdfundingproject Sammlung Weltensand
Expo Verenigde Arabische Emiraten
Elvira Wersche: legt geometrische patronen op vloeren van museum, kerk, moskee en synagogen. Haar zandinstallaties vormen een fascinerend samenspel van lijnen. Een zandlaagje van amper 1 millimeter dik aangebracht met theezeefjes… Monnikenwerk en dan te bedenken dat ze het allemaal weer wegvaagt.
een atlas van de wereld in zand
Bridget Riley (1931): maakt optische kunst, wisselwerking tussen beeld en nabeeld. Opart. De illusie van beweging. Het werk beweegt niet, maar lijkt dat te doen door de inwerking op je brein. Ze speelt met de kijker in haar dynamische werken. Verander je van plaats, dan beweegt het werk. Het werk is in plat vlak, maar lijkt te bollen en te vervormen waar je bij staat. Waar zie je de beweging? Het zijn grote werken, waarvan ze voorstudies maakt in het klein. Ze vergroot deze uit, maakt een eerste opzet in acrylverf en verft deze dan over in olieverf. Alles direct uit de hand geverfd. Een van haar inspiratoren voor de werking van kleur was Seurat met zijn pointillisme (complementaire echo’s). Ook Nicolas Poussin en Piet Mondriaan behoren tot haar inspiratiebronnen. Reden voor het Gemeentemuseum Den Haag om haar werk Two Red with Violet in 2013 aan te kopen. De sixties herleven. Andere bekende opart-kunstenaars zijn bijvoorbeeld Victor Vasareley, Jesús Rafael Soto, Yaacov Agam, Florian en Michel Quistrebert, Jan van der Ploeg, en François Morellet.
Beeldelement
Sinds de prehistorie worden voorwerpen (houtskoolachtigen) gebruikt om te tekenen en te schrijven. Nu meestal potlood, viltstift, een pen. De huidige kleurpotloden zijn vervaardigd met geverfd kaolien. Een basisgereedschap, bijvoorbeeld om schetsen te maken en ideeën neer te zetten.
– Contour: kinderen gebruiken de lijn in zijn eenvoudigste vorm. Daarmee scheiden ze een figuur als vorm van de omringende ruimte. Met een lijn geef je ordening aan ruimte. Tegelijkertijd ben je bezig met een achtergrond en de restruimte. De lijn vormt misschien wel het wezenlijke fundament van een tekening. Maar ook van schrift: schrift is een afgesproken ordening van lijnen, van punten.
Grappig als je bedenkt dat lijnen vorm geven aan schrift en daarmee ook aan betekenis: de betekenis zit immers ingesloten in het schrift, en daarmee in de lijnen; emoties zitten ingesloten in de betekenis. Lijnen hebben in die zin een symbolische betekenis gekregen. Elke cultuur heeft haar eigen handschrift. Arabisch is anders dan Chinees is anders dan ons eigen alfabet.
– Ritme: lijnen kunnen recht of gebogen, horizontaal, verticaal of diagonaal zijn, dun of dik. Door lijnen te herhalen krijg je ritme. De lijnen kunnen strak en rechtlijnig zijn alsof ze zijn getrokken met een liniaal wat een meer statisch beeld geeft of juist dynamisch met veel beweging. Dat geeft een expressief beeld. Lijnen uit de losse pols komen ook anders over, een persoonlijke toets / streek. Verder oefent de snelheid waarmee de lijn is neergezet invloed uit op de beeldindruk, zoals ook de kracht waarmee de lijn is neergezet dat doet.
– De lijnen kunnen vlakken of volume suggereren: een lijn kan ruimten verdelen. Bijvoorbeeld Mondriaan verdeelt zijn werk als het ware in vlakken. Volumen kun je benadrukken met arcering, clair-obscur, lichtreflectie en 3-D dimesie (hoogte-breedte-diepte). Je kunt met de vinger de kleur vervagen of schaduwen aanbrengen, je kunt oppervlakten maken met verschillende kleurtonen.
Een lijn is een lijn, is een lijn…. nou niet dus. De ene lijn is de andere niet.De lijn is daarmee erg beeldbepalend voor de totstandkoming van een compositie.
Ga ermee aan de slag!
@Kunstschakel
Mieke van Os 